ببار باران!
کمی آرام...که پاییز همصدایم شد،که دلتنگی وتنهایی رفیق باوفایم شد! ببار باران!بزن برشیشه قلبم...بکوب این شیشه رابشکن که درد کمتری دارد اگر بادست تو باشد! ببار باران که تا اوج نخفتن ها، مدام باریدم از یادش! ببار باران! درخت وبرگ خوابیدن،اقاقی... یاس وحشی...کوچه ها روزهاست خشکیدن! ببار باران!جماعت عشق را کشتن،کلاغا بوته ی سبز وفا را بیصدا خوردن! ولی باران،تو بامن بی وفایی!توهم تا خانه ی همسایه میباری!و تا من، میشوی یک ابر تو خالی..